آخرین مطالب
امکانات وب
چه اون بار که لایی کشیدم و موفقیت امیز نبود، چه دوشنبه که من واستاده بودم و ماشین پشت سرم وای نستاد.
شاید فکر کردن به اینکه به بزرگترا نباید زنگ بزنم تا نگران نشن و اینکه کسیو ندارم که زنگ بزنم و بگه "از جات تکون نخور، من دارم میام" باعث میشه اینجوری دلم بگیره.
خودم تکی خم شدم و کفشمو برداشتم، گوشه خیابون واستادم و پوشیدمش، خودم تکی ویژگی های اورژانس مچ رو روی خودم بررسی کردم، صبر کردم تا ادرنالین خونم برگرده به حد نرمال و به مسیرم ادامه دادم، انگار از تصادف پنج دقیقه پیش خاکی شدم.
وقتی دیدم دوستای خیلی نزدیکم استوری منو دیدن و هیچ سوالی دررابطه با حالم ندارن، بیشتر دلم گرفت.
حس کردم منو بابت دست پختم دوست دارن، بابت خونه ای که زیاد میشه توش مهمونی گرفت، بابت کیفی که همیشه هرچیزی که لازم هست توش هست. بابت گیر نبودنم، بابت درک کردنم، بابت وقتاهایی که کیسه بوکس میخوان و من به انتخاب خودم میمونم تا سبک بشن.
پس شاید واقعا وقتی به هیچ کدوم از اینا نیاز نداشته باشن، بودن منم مهم نیست نه؟؟؟؟؟
البته میدونم این حرفا بی انصافیه من محرمشون بودم، وقتایی که خیلیا رو محرم ندونستن
ولی خوب چیزی که واضحه اینجاست که من اولویت هیچ کدوم نیستم، تو زندگ هیچ کدومشون اونقدر مهم نیستم که اولویت باشم.
Last Unicorns...